Alban Kënuti
Vendlindja
Askush s’e di se ku lind,
Është jashtë vullnetit tonë,
Por kur vijmë në këtë jetë,
Lidhemi fortë me atë tokë.
E çuditshme, çfarë magjie
Ka vendlindja ku ke lerë!
Edhe një ditë të jetosh aty,
Je i lidhur me të përjetë.
Kudo të shkosh nëpër botë,
Ajo të ndjek pas e s’të lëshon,
Si një hije e padukshme,
Këmba-këmbës të gjurmon
Ji krenar për vendlindjen,
Qoftë qytet apo fshat,
Aty ke, apo ke lënë,
Zemrën që të mban gjallë.
Është jashtë vullnetit tonë,
Por kur vijmë në këtë jetë,
Lidhemi fortë me atë tokë.
E çuditshme, çfarë magjie
Ka vendlindja ku ke lerë!
Edhe një ditë të jetosh aty,
Je i lidhur me të përjetë.
Kudo të shkosh nëpër botë,
Ajo të ndjek pas e s’të lëshon,
Si një hije e padukshme,
Këmba-këmbës të gjurmon
Ji krenar për vendlindjen,
Qoftë qytet apo fshat,
Aty ke, apo ke lënë,
Zemrën që të mban gjallë.
Shtator 2025.
Kjo poezi përshkruan lidhjen e pazëvendësueshme që kemi me vendlindjen, sepse ajo është gjithmonë pjesë e identitetit tonë.
Kjo poezi përshkruan lidhjen e pazëvendësueshme që kemi me vendlindjen, sepse ajo është gjithmonë pjesë e identitetit tonë.
Komente 0