Mërgimtari ikën nga halli,
larg shtëpisë, larg nga vatani,
në një botë që s’e njeh,
me shpresë, për jetë të re.

Kur atje i vetëm shkon,
fatin e tij ai kërkon.
Po kur familjen me vete ka,
një barrë të rëndë e mban mbi krah.

Se nuk vlen më ajo shprehja:
“Ku rafsha, mos u vrafsha”
E madhe është përgjegjësia,
është gruaja, janë fëmija.

Deri në integrim,
vështirë është në mërgim.
Por kur i jep drejtim,
atëherë po, ka shpëtim!