Natën lanë pas,
dita shndriti;
nën rrezet e diellit,
një shpresë e re lindi.

Vesa e mëngjesit
pak nga pak u tha.
Pulat në qymez
bënin: ka-ka-ka.

Në stallë, lopët
jonxhën po shijonin,
mjelëset duararta
qumështin u shteronin.

Delet në vathë
fort po blegërinin,
çobanin kërkonin,
që t’u sjellë ushqimin.

Një qen diku tutje,
po leh si i xhindosur,
se një mace e shkathët,
mishin ia ka sosur.

Fëmijët zhurmshëm,
zgjohen për në shkollë,
çantat hedhur shpinës,
kapur dorë për dorë.

Fshatari në arë,
tokën nis punon,
se nga puna e tij
një botë e tërë rron!