Oh, sytë që shkrepëtinin rreze dashurie,
më mbërthyet si vetëtim.
Desha prej jush të largohesha,
por mbeti pezull ky shpirti im

Magjistar, apo djalli vetë je ti?
Me dritën tënde më verbon,
më buzëqesh e më thua: “jam njeri”,
e zemrën time peshë e çon.

Imazh që vret,që dashuron,
e që dashurova pa kufij-
imazh skalitur në kët’ zemër,
do të mbetesh në përjetësi…