Ahh, ti se di
sa shigjeta plot helm mbart kjo zemër
që në kraharor e mbaj.
Më sheh tek qesh
dhe mendon e lumtur jam.

Ahh, ti se di
në ç’dete të egra stuhish noton ky shpirt,
që si një varkë e lodhur
në asnjë breg nuk gjen liman.
Ti më sheh që buzëqesh
dhe mendon se diellin mbi supe e kam.

Ahh, ti se di
sa herë nata e errët ma grric shpirtin
me kthetrat e saj.
E unë, si një kotele e trembur,
luftoj që edhe njëher të vetme
të shpëtoj nga humnera e saj.

Por ti se di,
nuk ke se si ti dish të gjitha këto…
Ti më sheh kështu,plot dritë, të qeshur, të lumtur
dhe për ato që sheh, më do.