Ti je për mua njëherësh burg e parajsë,
Strehëza që shpirti im më në fund gjeti.
Më mbyt trishtimi kur mendimet mi pushton hija jote,
Por ti je gjithashtu arratisja më e bukur nga realiteti.

Si lypsare lus Perëndinë të të kisha ty,
qoft dhe veç për një çast.
Por sërish kam frikë, i druhem shikimit tënd, pranisë tënde,
Dhe kështu zgjedh të të dua…veç nga larg.