Unë të dua, por kjo s’ka të bëj me ty;
ti mund të më kesh harruar, mund të mos mendosh më për mua.
Por unë të dua — të dua për shpirtin tim,
se ti më je kaq i ëmbël e i veçantë sa zemra ime s’të ndërron dot me askënd.

Ohh, le të jenë të tjerë, si të duan:
të bukur, të pasur, të mençur.
E ç’ rëndësi ka kjo — unë të dua vetëm ty.

Por ti — ahh ti — je në botën tënde, e di;
je kaq i mirë, i ëmbël: ato sytë e tu, ajo buzëqeshje jote,
janë e gjithë parajsa ime.

Ahh, ti s’e di që je mbret i zemrës sime.
Ti s’e di se pushteti i syve të tu është për mua akoma kaq i fortë.
Ti s’e di se fjalët e tua tingëllojnë akoma kaq ëmbël në shpirtin tim.

Emri im, thirrur prej zërin tënd, janë tingujt më të ëmbël që kam dëgjuar ndonjëherë;
çdo gjë e thënë prej teje është bërë kaq e dashur për mua,
sepse unë të dua — dhe kjo është kaq e bukur.