Kjo vjeshtë e ëmbël, verdhacuke,
më fton trishtimin ta përqafoj.
Mbi gjethet rrebele, rrëzuar përtok,
kujtime të dashura me ngulm kërkoj.

Ky shi i lehtë i vjeshtës s’artë
flokët e verdhë me mall mi ngjyen;
qielli i ngrysur e i trishtuar,
histori dashurish po më rrëfen.

Ndër shtigje të lagura, heshtja më ndjek,
hapat e mi mes gjethesh treten.
Era më sjell fjalë të harruara,
zëra dashurish që në shpirt mbeten.