E plogësht zvarritem mureve të ndërgjegjes,
Pjellë e një morali të lerosur me padrejtësi.
Në cilën lartësi absurde kërkohet të flijohem,
Drejt një humnere që s’më çon askund?!
Por hiçi, i përvetësuar në mënyrë të përsosur,
Më tërheq pafundsisht në një vallëzim grotesk.