Kjo rrjedhë që trupit gërryhet
e shpirtin na mbufat
ku shkon?

Prej mishi na e shkul harresën.

Etjen e humbëm në mjegull.
Ujë i qashtër kohën kthen pas,
përbindësh i bukur.

Si mund kështu?

Kjo rrjedhë që matet
gjak në zemër
nuk na e shëron jetën.

Jeta po na bluan.