Qielli n'verilindje m'duket i përflakun.
E di!
Andej shtrihesh Dardani me trup t'përgjakun.
E di Dardani se ç’po ngjet me ty,
Por kam përballë ni murë që s’muj me thy.

Edhe retë e bardha u skuqën nga gjaku.
Edhe pikat e shiut n'lot meraku.
Kanga e bilbilit u ndërru n’të qyqes
por askush s’mund t’zbus zogjtë e shqipes

Gjaku i t'rive rrjedh,
rrjedh i kuq, i kuq gurrë.
Për liri, demokraci, për flamurë.

Nanlokja Dardane,
sa herë u përshkove nga plumbat.
Mes stuhisë qëndron krenare,
e fortë, e gjallë si burrat.

Trupin tan t'përgjakun Dardani
edhe gjaku i foshnjës e lagu,
kur ai sapo kish shqiptu fjalën nanë.
Por...Ah...!
Ai mbeti i vra te pragu,
pa përqafu ende diellë e hanë.