Kur nata thyhet, n’horizont del ylli dritës.
Zogjtë e strukun nga frika e bishave t’natës,
ni kange t’mungueme lirie i’a marrin hishëm,
e dritë e diellit, shuan t’zbehtën e hanës.

Kur pas udhtimit n’tunelin e t’zezezës natë,
dua t’përshëndes o toka ime e shtrenjtë.
Aty, dua t’jemë me dashtni, e me nanë e atë.
Aty n’kopshtin me lule t’pranverës jetë.