Vijm n'kët jetë tu qa me britmë,
shurdh-memec, e lakuriq,
t'verbët e t'pa pasuninë.
t'pa men n'kry e privilegj,
deshëm s'deshëm jeta nis.

Udhëtojm bashkë me jetën,
nër shkretina, a lëndina me lule,
nër tunele, a dritë dielli që shkëlqen,
tu përlesh, e shty me kohën.
Herë t'dashtun, herë t'urrejtun,
me shpirtin e amshum t'dashtunve,
n'zemër e menje gjithni me vete.

Udhët herë kryqëzohen,
nër tërmalet, a teposhtet,
herë dahen, herë bashkohen,
deri sa n'amshim kur t'shkohet,
ku me vete marrim veç kocat.