Kam mbet n'udhëkryq,
koha më ngjan me një mur t'errët
që nuk çelet.

Nata m'njek si gjahtar,
rrugët janë shkretëtina
pa diellë, pa ujë.

Treni kalon me britma,
tu ec mbi shina të ndryshkta,
mbart plagët e vetes
dhe ftyrat e njerëzve
që digjen ngadalë brenda tij.