Dielli i djersitun me mjegullnajë,
n''fund t'udhës së tij,
tek zbret drejt perëndimit
skuqet ngadalë,
si ftyra e atletit n'fund t'garimit.

Qielli,
i kuqërremtë deri n'horizont,
vizaton me dorën e maleve
kufinin e ditës.

E kuqrremta rrëshqet
mbi shpatet e lindjes,
si një pasqyrë e zjarrit
që digjet n'perëndim.

Era e lindjes,
resht re t'imta
si valë deti t'qeta
që vrapojn drejt perendimit.

Ato rreshtohen
nan një marsh t'bardhë,
dhe sapo kalojn diellin
marrin ngjyrën e tij,
t'kuqërremtën e plagosun.

Shtëllungat e reve
shuhen t'përgjakuna
pas horizontit,
ndërsa disku i kuq i diellit
duket se vrapon drejt lindjes,
n'kufinin mes së kuqes që shuhet
dhe blusë
që mbushet me hije.