Sanie Tushi Rrokaj
Aty Ku Hëna Çon Dritë
Ç"farë do plane që të bësh
Të humbasin në hapsirë
Hapat kurrë mos i ndalo
Shpateve me trëndelinë.
Shiko lartë në lartësi
Maleve me erë
Aty ku hëna çonë dritë
Me yje të mbjellë.
Nëpër pyje përmi retë
Aty ku harkon ylberi
Aty ku lulet bulojnë
Dallandyshet çajnë qiellin..
Dritë e kaltër mer frymë thellë
Te burimi në ugar
Ç"do mëngjes me pika vese
Zemra trëndafil i bardhë.
Ngado që të hedhësh sytë
Në fije bari që flenë
Nëpër vesën e mëngjezit
Përvëlon dielli pa çelë.
Mbushur rrugët plot turista
Drejtim detit valëzuar
Dashuria shtrihet qetë
Detin që aq shumë e duan.
Janë kthyer bijë e bija
Shumë vite largë nga nëna
Ju kthye qiellit drita
Dhe rreze ndriçoi hëna.
Një herë në vitë që vinë drita
Përtej të përtejmes mall
Eh...kjo jeta rrugë e gjërë
Mes vështirësive ka ardhë.
Të humbasin në hapsirë
Hapat kurrë mos i ndalo
Shpateve me trëndelinë.
Shiko lartë në lartësi
Maleve me erë
Aty ku hëna çonë dritë
Me yje të mbjellë.
Nëpër pyje përmi retë
Aty ku harkon ylberi
Aty ku lulet bulojnë
Dallandyshet çajnë qiellin..
Dritë e kaltër mer frymë thellë
Te burimi në ugar
Ç"do mëngjes me pika vese
Zemra trëndafil i bardhë.
Ngado që të hedhësh sytë
Në fije bari që flenë
Nëpër vesën e mëngjezit
Përvëlon dielli pa çelë.
Mbushur rrugët plot turista
Drejtim detit valëzuar
Dashuria shtrihet qetë
Detin që aq shumë e duan.
Janë kthyer bijë e bija
Shumë vite largë nga nëna
Ju kthye qiellit drita
Dhe rreze ndriçoi hëna.
Një herë në vitë që vinë drita
Përtej të përtejmes mall
Eh...kjo jeta rrugë e gjërë
Mes vështirësive ka ardhë.
Vlorë, 8.8.2024