Doja një urë të ngjitesha në mal
doja të futesha në dete pafun të gjëja lumturinë.
Doja të notoja nëpër errësirë të natyrës të dilja në dëshirat e zjarrta për të qënë plot endërra në ç'do hap të hedhur.
Sa i vështirë ishte udhëtimi me këmbë të gjakasura dhe shpirt të coptuar.
Sa më duhet koha e çmuar të bëj rrugë kaq të gjata në horizontin e pafund të shpresës
Sa njerëz shikoja gjatë këtij udhëtimi..
të vrarë të coptuar... të tretur nga hallet
të mbyrur me trishtim dhe këngë të lëna gjysëm.
Sa do dëshiroja të rrethohesha me dëshira të pastra duke ecur e buzëqeshur me plot lumturi,ku agimi vinë duke buzëqeshur plot jetë dritëdhënëse.
Vetëm... vetëm gjithmonë.. vetëm.
Po më duhej kohë të rikuperoja gabimet
e disa njerëzve që se njohin epokën e re të ditëve që jetojmë.
Udhëtim plot dritë e shpresë në të ardhmen
Plot yjesi që shkëlqejnë rrugëtimin e errët.
që gjithçka kthehet në pasion e frymëzim
si vesa mbi petalet e luleve në hapsirat e pafundëme.
Sa do doja të hapja të gjitha portat e lumturisë të mbyllura në këtë udhëtim.
Të shikoja një hamoni të hapur në oqeanin e madh,aty ku gjithçka rritet e zhvillohet
ku lindin filiza të reja e çelin gonxhe në mes të gjelbërimit të përhershëm.
Eh hh... flladi i mëngjezit.. si të ledhaton me freskinë e tij të brishtë..
Ai nuk ishte zgjojtur si gjithë bota në mëngjes,por tërë jetën udhëton rrugës së vetë
drejt mezit të errësirës.
Megjithëse jeton në këtë botë..me rrënjët e kalbura të kësaj bote...
nuk është i vetëmi të kërkoi për ti ruajtur rrënjët e shëndosha në fytyrën që me çudi
sheh nga largë që asgjë s'ka ndryshuar.
Eja dashuri dhe bëhu ditë me shkëlqimin që marim prej teje...
Shtrëngomi fort ëndërrat e bukura që shëtisin në gurgullimën e ujrave të lumenjëve të kulluar që gjarpërojnë nëpër gurët që flasin pa përgjigje.
Mbylli sytë dhe më kthe një përgjigje të bukur të këtij udhëtimi nëpër kilometrat e bëra në mezin e luleve të bukura plot aromë trëndeline e nektar blete...
Buzëqesh, hëna e bukur
rrethuar me dritat e yjeve vezullues të realizuara ëndërrat e dëshirat mbi dëshirat e ylbereve,
ku hedhin larminë e ngjyrat e tyre duke falur bukurinë e diellit që lindë e vjen nga lodhja e thellësisë së natës.