Sa shumë largë ka fluturuar jeta
Duke qarë nën maskën e një buzëqeshje
Frikë do të ketë mbarimi i ditës
Mbi asfalet e ngrira nga mendimet e tretura!
Si erdhën kohët sa me zëmërime
Me mankthe mledhur vite me radhë
Ç'është kjo kohë me kaq tension
Në zemrën time po shuhen fjalë.
Korrupsioni vete e vjen kudo
Në ç'do zyrë në sy s'të shikojnë
Veç të zgjatësh dorën me lekë në dorë
Ky është vesi i ri që të gllabërojnë.
Prandaj o njerëz mendohuni mirë
Ç'do minutë të bëni llogari
Të mos bini pre e këtij ankthi
Që po na mbyt si i mbyturi me shi.
Më ngacmon qyteti ku jetova
Disa vite në rinininë time të kaluar
Ç'do mëngjes miqtë që takoja
Pija kafe buzë detit të trazuar.
Nuk e di pse në ëndërrime më del
S' kishte asnjë distancë në jetë e shoqëri
Tani jeta është bërë si flluskë sapuni
Nuk do ta dijë njeri për njeri.
Vargjet e mi me gjak zemre shkruar.
Sytë mbushur trishtim e mosbesim
Ikin vitet e plaket jeta
Në një ëndërr të errët
që shtrihet pa zgjim.
Si erdhi kjo botë e rreme
Si rrinë njerzit karshi karshi
Një thur vargje për natyrën
Tjetri i thur të bukurës dashuri.
Një e shan atë që thur me bukuri
Tjetri i shpërfill të ëmbëlat fjalë
Veç mllef e urrejtje kudo
Që vetë të dali në vëndin e parë.
Dreqi ta hajë s'është fare e drejtë
Kaq shumë mllef në këtë shoqëri
Ju njerëz të drejtë të më kuptoni
Njeriu mendon se ka veç dashuri!