Fierkuqja e Helmatisur
hodhi shtat
në të përzishmen natë
si kobnatë a sterrnatë
që vjen e qëndron në natë…
Së largu
e lidhi njeriun
e tani kërkon të thajë një Lis
një Lisplis a Fjalëlis
që vdes e ngjallet aty ku lind.
Avitet Fierkuqja e Helmatisur,
kur Thanat ilire
pas betejës
qetësonin brirët e dhive…
Kur malit orteku bënte zhurmë
e lëshohej pa fre
si gjëmim rrokullime…
Kur Bariu i Shenjtë a Gjegjësi i Zanës
nuk e pa gojëlidhurin
të fshehur pas muranës…
E Fierkuqja e Helmatisur
e thau Lisin
e mua më shpoi kryet prej së largu,
por Tateni, hyu ilir si Apoloni
me dritë më erdhi që tek pragu.
E shkuli Fierkuqen nga rrënjët
e gjalloi rrënjët e Lisit
të plisit…
ku lëvizin gjethet
e flasin gjuhën e Lisit.