Mos më vajto
dorën, krahun, gjuhën!
Mos më vajto syrin!
Mos më vajto në atë shteg balli
që arriti pikën e ngrirjes!
E di…e di
I është kënduar dorës…
i është kënduar krahut me tërë lavdinë e krahut
madje krahu i humbur ka mbyllur gjirin e anarkisë
me lavdinë e madhe të krahut të mbetur
Oh, gjuhës i është kënduar
asaj që humb e asaj që hup
madje gjuhës së zgjatur në botën e dëshmisë
i këndohet akoma duke kafshuar gjuhën
Syri është akomoduar si sy
është bërë agjenci
madje syri ka evoluar syrin
aq sa bota është mbytur në sy…
E di… e di
por unë isha perandor i tyre
e ata ushtarët e mi…
Fillimisht isha toger
pastaj kapiten, major, gjeneral
sfidoja rendin e përmbysja rendin
pastaj e lancoja imazhit mental.
Isha Napoleon me strategji napoleoni
prija vetë në betejat e mia
dorën time, krahun, syrin tim
i bëja e ribëja…pastaj i lëvizja.
Në neuronet e mia e mërgova zemrën
e burgosa brenda kurmit tim
si në ishullin e Shën Helenës
Qortoja syrin
që më kqyrte si Napoleonin - anglezët
arratisjet e mia
clirimi im
nuk shkrepi asnjë nga fishekët
E di…e di
në dimrin e egër rus
më ka mbetur peng një sy
syri i mbetur
më qan për atë sy
Gjithë ushtria rrezikon të kthehet në arka
duke kërkuar një gjeneral e një prift
për lavdinë dhe përshpirtjen në një betejë neuronesh
ku pata të vrarët e mi
E di? C’ka sheh në arkëmortin tim
ishin ushtarët e mi
kurse arkëmorti është Vaterloja
humbja ime e mbytur në shi…