Përtej ose më pas kur sytë m’u verbuan
syrin e pazakontë e gjej me një lupë
m’u duk se rrufeja u shkarkua tek balli
e se di akoma c’u bë me dy sytë.
Se përnjimend e përnjimend m’u duk
se kuzhinës së shtrigave u vara kryeposhtë
e kur balli m’u vesh me jehonën e nxirë
syri m’u tkurr, m’u vesh e m’u mblodh.
Kaq ngatërruar – kaq robëruar
njëjtë sikur sytë rrëzohen përtokë
ndonëse shkarkesa më bie në ballin
për dreq – jo balli – por syri m’u drodh!
Thjerrëza klasike e kërkimit të syrit
nuk mund të koritet e humb
më shfaqet si sy polifemi
syri që gjeta me lupë…
-Pse endem përtej në mjerimin e lum’?!
-Pse shihem më pas në ujëvarën e rrallë?!
- Pse drita këtu u fsheh e u rrudh
sa syri i tretë më doli në ballë?!
E nis të ftohet – të gllabërohet
e vuan pa fund e pa anë
E drita u bë më e fshehtë!!!
E balli u bë më i bardhë!!!
E përnjimend e përnjimend m’u duk
se sytë humbojnë në shkarkesën e beftë
pastaj drithëruar coj dorën në ballë
ta bëj qepalla për syrin e tretë!