Dy herë qan njeriu
Në lindje
Dhe perëndim

I pyeta luleborat
Asnjëra nuk njihte
Aromën e përjetësisë

Mrekulli që s’jemi lule
Do na këpusnin
Për shëmtimin e vazove

Në kohëra shirash
Mjegullat zhvishen
Si nuset në gjerdek

Kur zbritët nga pema
Në Iliri
Piqeshin deshët në hell

Jemi bijtë e zjarrit
U lindëm
Nga lulezjarri