Nëse duhet mbaje forte
Ison e krismave
Mes dy luleve mos e këput atë
E cila në vete
Përmban aromën e pranverës

Ti nuk ke nevojë për heshtje
Poetët megjithatë
Janë njerëz që i përbuzin frikacakët
Loja e thikave
Gjithmonë ka qenë tragjike

Më kujtohet ti s’ishe në gjendje
Ta kontrollosh frymëmarrjen
Secilën herë
Kur bie ndonjë shi monoton
Ty të tkurren pantallonat

Nuk më kujtohet mirë
Nga cila anë shikoje tmerrin
Kur dëgjoheshin krismat në lagje
Një plumb dredharak
Gati se t’i përzhiti këpucët e reja