Si një dru i njomë qershie
Ti e shkunde këmishën e bardhë
Deri në asht
U zhveshën degët

Një trung prej mishi
Si nëpër një përrallë
Hyri në legjendë
Dhe doli nga harrimi kopshtin biblik

Nata ishte e pafundme
Në çdo luhatje të degëve
Binin gjethet
Si nga acari qahej druri

Një këpucë nën shtratin
E përgjumur
Kurse tjetra
Mërehej tej dritares

Zbrazëtia e dhomës
Ishte pjesa kryesore e harrimit
Askund nuk i gjetëm
Të brendshmet e natës

Hëna lakuriqe sodiste me xhelozi
Nata e pafundme u bë harrim
Ora e vjetër përballë kornizës