Sot befasisht me një afsh të pa përshkruar
Më lindi një ide dhe dëshirë
Me një zambak të bardh në dorë
Të kaloj nëpër urën e gurit
Dhe të ulem si dikur
Në kafenenë time të pi një kafe farmak
–
Pastaj të marr udhën e kalasë
T’i ngopi mushkrit me oksigjen
Derisa ta vras nikotinën
Me ajrin e pastër të Sharrit
Të ulem mbi bedenat e lashtë
E të sodisë çatitë e vjetra të Prizrenit

Nëse më zë lodhja e tepërt
Pushoj te Qezma e Pashës
Pi vetëm një gllënjkë ujë të akullt
I mbushi mushkrit
Me aromën e lules së shtogut
Dhe dashurinë e rrapeve.