Edhe po desha
Nuk mund t’i harroj vitet pesëdhjeta
Isha në klasë të pare
Mbase isha edhe në të dytën
Por gjithsesi atë ditë isha i uritur
–
Me shumë mund dhe sacrifice
Qëndroja në këmbët e dobëta
Shoku që rinte ulur me mua
Lavdërohej se kishte ngrënë
Në grusht thelpinj arrash të thyera
–
Befasisht pas pak kohe
Iu turbullua koka
Ose rropullitë gurgullonin si përroi
Filloi një gogësimë e thellë
Më pastaj i vjelli të gjitha arrat
–
Barku i tij ushtonte si një madem
Ku thyheshin gurtë e murrmë
Pashë se si iu nxinë
Kokrrat e syve
Kurse ne shokët e klasës
I ndihmonim duke i shikuar të vjellat;