Ngado që sillem
E vërtitem
Më godasin erërat e liga
Një shi i rreptë
I këputi zambakët që në rrënjë
–
Nëpër trotuare kalojnë lypsarët
Kalojnë përballë meje
Me nga një trastë të grisur
Që u ngjajnë flamujve të luftës
Dhe atyre të trishtimeve
–
Një degë e këputur ulliri
Hyri në poezinë time
Hyri si një kardinal
Dhe i mbylli të gjitha portat
S’gjeta dot asnjë dalje deri te ti
–
Nuk më kujtohet ishte ditë
Ose një natë e pikëlluar
Por gjithsesi
Ishte një kohë asnjanëse
E cila vërtitej si një balon i fryrë.