Adem Zaplluzha
Poetët Janë Bijtë E Zërit
Kur vdesin poetët
Secili prej tyre një ditë
Patjetër
Do kthehen në mesin tonë
Do kthehen
Si mirazhe yjesh
Që nuk perëndojnë asnjëherë
Do kthehen triumfalisht
Në flatra mjegullash
Mbi krah të zanave
Do kthehen si perënditë e pavdekshëm
Poetët janë bijtë e yjeve
Që rrinë përherë të ndezur
Nga zëri i ndërgjegjes
Së poetëve
Buron ai zë i lashtë i atdheu
Poetët janë burra të këtij dheu
U përngjajnë perëndive me oreol
Që s’vdesin askurrë
Poetët janë bijtë e zërit
Dhe fëmijët e pavdekshëm të ndërgjegjes
Secili prej tyre një ditë
Patjetër
Do kthehen në mesin tonë
Do kthehen
Si mirazhe yjesh
Që nuk perëndojnë asnjëherë
Do kthehen triumfalisht
Në flatra mjegullash
Mbi krah të zanave
Do kthehen si perënditë e pavdekshëm
Poetët janë bijtë e yjeve
Që rrinë përherë të ndezur
Nga zëri i ndërgjegjes
Së poetëve
Buron ai zë i lashtë i atdheu
Poetët janë burra të këtij dheu
U përngjajnë perëndive me oreol
Që s’vdesin askurrë
Poetët janë bijtë e zërit
Dhe fëmijët e pavdekshëm të ndërgjegjes
Më shumë nga Adem Zaplluzha
- Digjeshin Gurtë E Ngulur Në Dhe
- Bletët E Kaltra
- I Njohu Qeshjet Ironike
- Një Plumb Dredharak
- I Cili Ende Nuk Është Nisur
- I Pamë Kufomat
- Qenkan Çuar Peshë Retë
- Ata S’Kishin Asgjë Përpos Shpirtit
- I Kishte Dehur Kapronjtë E Thinjur
- Poemë Për Vaçe Zelën
- Thonë Se Këto Lugje Të Verdha
- Por Gjithsesi Ishte Një Kohë Asnjanëse
- Një Stuhi E Uritur Pështillej
- Pashë Se Si Iu Nxinë Kokrrat E Syve
- Pastaj Të Marr Udhën E Kalasë
- I Shtrirë Në Parkun E Vjetër
Komente 0