Me lahutë në dorë, rapsodi,
thur vargje epike për kreshnikët.
Fishta i madh e dëgjon me ëndje,
si lartësohen trimat e fisnikët.

Rapsodia na çon tek Muji e Halili,
dy vëllezër viganë e të palodhur,
me bëmat e tyre çuditën Ballkanin,
besnikë të Malësisë, gjithnjë të pamposhtur.

Muji, i fuqishëm si mali,
me besë, trimëri dhe qëndresë;
Halili, i vrullshëm e i papërmbajtur,
plotëson vëllain, bashkë në çdo betejë.

Muji dhe Halili në beteja dalin,
shpatat shndrisin, sllavët dridhen fort;
me zemra të zjarrta, që kurrë nuk ndalen,
kreshnikët triumfojnë nga fronti në front.

Në përballje me ushtarët e Krajlit,
i mundën me forcë dhe trimëri.
Taborët e asqerëve të Sulltanit,
i përzunë me fuqi dhe vendosmëri.

Rapsodi vijon, i bie Lahutës,
tingulli i saj kreshnikët na sjell pranë.
Nga mesjeta e largët dhe e lavdishme,
për heronjtë tanë që jetën dhanë.

Për vlerat e shenjta të Malësisë,
që kurrë s’i patën tradhtuar,
Kreshnikët në zemër do t’i mbajmë,
me lavdi e flamur të mbuluar.