Në fillim vuaja për ty,
për dashurinë tonë të pamundur.
Lutesha në heshtje të të shihja,
qoftë edhe për një çast të vetëm.

Qaja për sytë e tu
që s’do t’i puthja kurrë,
për fytyrën tënde
që duart e mia s’do ta preknin dot.

Por me kohën mësova
të të dua edhe kështu —
pa të pasur pranë.

Tani lutem vetëm
të jesh mirë dhe i lumtur,
kudo që jeta të çon.

Sepse e di:
ti je i imi,
dhe do të jesh përherë,
sa kohë që zemra ime
të ruan si thesarin
më të çmuar.