E ndiej dhimbjen
Që në zemër ju lashë,
Për dy gjysmat
Më të dashura të shpirtit tuaj
Që nuk i patë të qëndronin bashkë!

Thellë ju kërkoj ndjesë
Për ditët pa dashuri
Të mbetura bosh, në harresë
Si erë e acartë në shpirt!

Ëndrra juaj mbeti një mbretëri bosh,
Pa mbret e mbretëreshë,
Në oborrin e jetës paralel me ju
Dhimbja do të ecë.Të mbetur vetëm:
Një Princ e një Princeshë!

Por një premtim, e di do ta mbaj
Jetën tuaj, me thonj, ta rindërtoj,
Lumturinë që ngroh shpirtin,
Ta shoh tek ju po e kërkoj!