Ende pa marrë frymë,
ti u ktheve në frymë.
Ende pa parë dritën,
u shndërrove në dritë.

Bota nuk dëgjoi të qeshurën tënde,
por qielli e ruan atë në heshtje.
Tokën s’e shkelën hapat e tu,
por zemrat tona mbajnë
gjurmën e mungeses sate.

Ti ishe ëndërr,
një rrahje e vogël që heshti shpejt,
një lule që nuk çeli,
një engjëll i vertet.

Gjithmonë do të mbetesh këtu,
në një qoshe të shpirtit,
si një melodi e papërfunduar,
që kurrë nuk pushon së rënë.