Ikëm vëlla, ikëm larg,
e strofen e nënës e lamë that.
Shtrudh memece nena mbeti,
fëmijët i përpiu gurbeti.

Në prag të derës s’ka më zë,
veç era sjell kujtime ne.
Hapat e tu s’i dëgjon sokaku,
zemra e nënës digjet si flaku.

Në sy i mbeti drita e rrugës,
në gjoks i ngrin loti i stuhës.
Vëlla, na ike si zog pa fole,
po gjaku s’harrohet,
na mban pranë me ne.