Vjeshta troket me shi të rëndë,
rrugët heshtin, koha s’ndal,
gjethet zverdhen, bien ngadalë,
era i shpërndan si mall.

Qielli gri, si plagë pa shërim,
zemra mbushet me trishtim,
xhamat qajnë me pika shiu,
ndez kujtime…..kurrsesi.

Një shteg i lagur, bosh e shurdh,
hapin tim e merr me vete turm’,
ndërsa nata afrohet pak nga pak,
vjeshta thur hije mbi çdo cak.