Sytë e kaltër t'qiellit, mbulohen me perde t'hirta,
lotët pikojnë si copza qielli mbi dhe,
retë vrapojnë si kuaj t’egër t'ngarku,
t'mbushun me shi e gjëmim rrufe.

Nisin shtegtimin zogjtë, kangatarët e lirë,
disa n'turma që kuvendojn me mallin,
disa t'vargëzu që vizatojnë qiellin,
duke ça erën drejt trojeve t'lashta.

Shpatet e maleve, dikur t'gjelbra,
i pikturon vjeshta me furçë ylberore,
derisa petkat ua çvesh ngadalë,
për t’ua mbulu trupin me vello t'bardhë.