Sahit Osmani
Mos Eja Këtu, Vdekje!
Mizoritë rrufeshëm janë shfaqur para teje
Kanë goditur me gjithëçka që e kanë gjetur
Por këtu edhe vdekja bëhet e pavdekshme
E reja pas shkrumbi si bisqe ka shpërthyer
Mos eja këtu vdekje e di drejt nesh je nisur
Këta fëmijë në djepat me flatra kanë lindur
Me zemrēn e së nesërmes në dritën e diellit
Kthehu nga ke ardhur ne jemi të përjetshëm
Largohu prej këtu dorë e zezë e dhunshme
Dhimbjet janë bërë lule në zemra kanë çelur
Përtej kohës tënde kthehu hije e padukshme
Se këtu jetërat njerëzore janë rrezet diellore!
Kanë goditur me gjithëçka që e kanë gjetur
Por këtu edhe vdekja bëhet e pavdekshme
E reja pas shkrumbi si bisqe ka shpërthyer
Mos eja këtu vdekje e di drejt nesh je nisur
Këta fëmijë në djepat me flatra kanë lindur
Me zemrēn e së nesërmes në dritën e diellit
Kthehu nga ke ardhur ne jemi të përjetshëm
Largohu prej këtu dorë e zezë e dhunshme
Dhimbjet janë bërë lule në zemra kanë çelur
Përtej kohës tënde kthehu hije e padukshme
Se këtu jetërat njerëzore janë rrezet diellore!
Më shumë nga Sahit Osmani
- Gjuha Shqipe
- Virusvrasësi I Zi
- Drejtqëndrimi Yt
- Është Koha Të Gjithë Të Jemi Bashkë
- Jam Me Vetminë
- Një Herë E Përgjithmonë
- Mirësinë Që Ke Në Zemër Ta Çlirosh
- Ku Preket E Vërteta Fryhet Zjarri I Pushtetit
- Trungu Shqiptar
- Troket Gjakëmbël Faqeve Të Zemrës
- Të Paçim Përjetë O Trimi Ynë Diellor!
- Sikur Të Ishe Robinson Kruzo
- Portretin Tënd E Kërkojnë
- Bukuria Shpirtërore
- Kosova Në Marsin E 1999-Tës
- Pengu I Dashurisë
Komente 0