Jeta ime ka marr kuptimin e në fëmijëri
të rend pas vizatimeve,
pas ngjyrave, pas formave të ndryshme
natyrisht,
me pëlqente të formoja nga vet imagjinata ime,
të krijoja diçka që shprehte talentin tim.
Dhe shpesh herë lexoja prej tyre shpresën time,
ndjeja se,
se gjithçka do ish ashtu siç e shihja.
se gjithçka që bëja nga duart e mija, ishte një kryeveper
se pas tyre isha e lindur të formojë,
edhe më kutiçka të shkrepseve kur mbaronin fijet,
e që mbeteshin bosh derisa I bëja pallate shumëkatëshe,
shtëpi kukullash apo dhe me pe, telefona.
I bëja pazla me ngjyrime,
për të dhënë një kuptim se në jetë
do të thotë të krijosh dicka.
Dhe, më të vërtet, u lidha më ndjenjë pas krijesave,
edhe atëherë kur veten e njihja mirë pas shkollimit.
M'u dha si profesion, stiliste e të bërit shabllon në galanteri
me mall lëkure,
në fleta të bardha shtoja fantazinë t'i përshtatja modës së stinëve, dekoreve, këpucëve më qafë apo me lidhëse,
çantave dhe rripave që shërbenin në jetën e përditshme,
e ushtroja nga mendja deri në mëngjes mendimin,
e të bëja skicën, se si e çfarë modeli.të risillja
në nënvete, atë që kisha pasion...
përveç shkajimit, pas prestarisë më briskun e hollë,
të shkajoja,
deri sa gishtat më zinin kallo,
dhe tani, më duket se më mban aromën e mastiçit akoma,
tek shkruaj e gdhend mbi letër fjalë e fjalë në poezi vargonjëza...