Në një kohë të largët dikur,
një grua e dashuruar,
nënvete shtrënguar fjalët e shpirtit.
në një botë të ndrydhur, humbi durimin.

Shpërtheu vullkani i zjarrtë,
një ditë kohe larg,
kur mësoj se po i tundej toka nën këmbë.
për një burrë që nuk ish dëgjuar as zënë.

U trëmben ëngjëjt e dashuruar me shpirtin e saj,
u larguan prej natës, e fjetur në shtrat.
ëndërruar për të, sikur s'kish të ngjarë.

Ah, sa mall flaku me ëndrrat bashkë!

I tillë është vullkani, merr ç'gjen përpara,
I përvëlon në shkrumb e hi.
nën gjurmët e dashurisë së saja.

E paparë, e padëgjuar kjo tragjedi zemrash,
Kur në mes flakësh brënda sekondit u shuajtën!

Na ish njëherë e një kohë kjo griua e dashuruar...!