Teuta Osmani
Zoti Im!
Zoti im!
Më jep forcë të çaj në mes dallgëve
Dhimbjen e lotëve prej mallit që më ka zaptuar
Të rendem mes reve si një erë fluturuar
Të mbështillem me zërat e zogjve lartë
e të më flasin cicëruar.
Të ndjehem edhe unë ndër deje, atje shtegëtuar
Nga një vend në tjetrën kurrë s'e kisha menduar,
Më jep forcën të mbledh çdo rrahje te erës,
Të ç'vendosem e gjallë, pa mbyllur vetveten
në varrin e harreses!
Më jep forcë të çaj në mes dallgëve
Dhimbjen e lotëve prej mallit që më ka zaptuar
Të rendem mes reve si një erë fluturuar
Të mbështillem me zërat e zogjve lartë
e të më flasin cicëruar.
Të ndjehem edhe unë ndër deje, atje shtegëtuar
Nga një vend në tjetrën kurrë s'e kisha menduar,
Më jep forcën të mbledh çdo rrahje te erës,
Të ç'vendosem e gjallë, pa mbyllur vetveten
në varrin e harreses!
Amerikë, 2015
Komente 0