Kam ndezur një flakë në zemër,
por nuk i kam vënë dot një emër,
me dhurata të vogla, me dhënie pa mbiemër,
kompjuterë në shkolla, ëndrra në duar.
S’e bëra për famë, as për nder,
por për atdheun që dua pa kushte e me vlerë.

Kur fëmijët mësojnë, hapet një dritare,
flaka ime rritet, me zemrën që rrah si kambanare.
U emocionova kur pashë sytë e tyre,
të ndriçuar nga shpresa, nga etja për dije, shihej fytyra e tyre.

Sepse një flakë e vogël, në çdo shpirt rritet,
ndriçon të ardhmen, e asnjëherë s' mërzitet.
Kjo flakë s’shuhet, s’vdes kurrë brenda meje
E unë nuk jam i ligë të shkruaj brenda një çeteleje.

Çdo kompjuter i dhënë, çdo fjalë e thënë,
është flaka që më lidh, me këtë të pathënë.
Prandaj, jo rastësisht, më quajnë "flakë",
sepse në zemër kam një gjë të pafalë.