Lamtumirë, o Baba!

Nga sot s’të shoh më, o babë i dashur,
zëri yt heshti, por në mua s’ je tretur.
Fjalët që the, si yje ndriçojnë,
në shpirtin tim thellë ato qëndrojnë.

Më le amanet, me zemër e shpirt,
të eci në gjurmët që le në këtë dritë.
E çdo hap që bëj, çdo frymë që marr,
është një kujtimi yt, i gjallë dhe i bardhë.

Ndoshta sot s' je gjallë, por ti jeton ende për mua si në përrallë.
Sot jam i qetë, se ç’ më porosite ti,
i bëra me zemër deri në zenit.
Të ndjeva pranë, edhe pse nuk të pashë,
më mbron nga lart nga të këqinjtë famëlartë.

Do të jetosh në mua, në çdo ditë që vjen,
në zgjedhjet që bëj, në fjalët që them.
Lamtumirë, o babë — por jo përherë,
se në zemrën time je i gjallë, o baba i ndjerë.