Vaji i burrit

Ai zgjohet herët, para dritës së diellit,
me duar të lodhura, pa ankesë,
nën dritën e hënës, vend nuk zë.
Punon, përtyp heshtjen si bukë,
e qan në vete, e si thotë askujt.

Askush s’e sheh, askush s’e di,
se ç’mban në shpirt ai çdo ditë.
Sepse burrat s’qajnë me lot në sy,
por durojnë pa u thy.