Gjuha Shqipe
Sa shumë të adhuroj.
Që në bark të saj,
Nëna ma mëkoj.

Ti je gjuha e nënës,
Je gjuha e Atdheut,
Me ty flas çdo ditë,
Shpirtin mbush me dritë.

Gjuhët e gjithë botës
Janë pasuri,
Por përmbi to,
Shqipja – mrekulli.

Shqipja jonë fisnike,
O gjuhë e kulluar,
Ti e mbajte kombin
Grusht të bashkuar.

Osmania në këto troje,
Shqipes luftë i shpalli,
Që ta zbriste dhunshëm
Nga piedestali.

E ndaluan të mësohej,
O Zot, ç’marrëzi!
Të shkruaje shqip
Quhej herezi.

Sa libra u dogjën,
Mësonjës u vranë,
Që shqipja të zhdukej
Pa nam e nishan.

Po falë patriotëve
Kudo në Shqipëri,
Shqipja mbijetoi
Nga Jugu në Veri.

Ndaj, kushdo sot
Shqipen injoron,
Ta dijë se po vret
Themelin e kombit tonë.

Pastër po ta flasim,
Bukur po ta shkruajmë,
Të shkuarën kultivojmë,
Të ardhmen e forcojmë.