Te tjere vendosën per fatin tim,
per jetën time, per gjithçka..
Askush s'me pyeti çfare doja une,
shpirtin e strukur askush s'ma pa.

Më than: "Ti s'di, nuk merr vesh",
më mesuan, me qortuan,
më thanë: "Turp te kesh!"
U nxiva me turp, por nuk dija pse -
çfare bera gabim?

Me shpirtin nder dhemb, strukesha më thelle.
S'dija ç'te beja, si te sillem, si te ndjej.
Qortoja dite e nate pa pushim veten time: si s'u bera dhe une te tjereve t'u pelqej?

Pikellohesha, drobitesha, kerkoja veç shpëtim,
ankohesha perhere per te mjerin fatin tim.

Derisa nje dite…rashë, u zhyta krejt-
lashë veç heshtjen te flasë per mua.
Dhe per here te parë,
me ze te qetë, por te vërtete,
vendosa te bej veç atë që dua.