Po zgjohem me dritën e diellit që po lind sot,
me yllin ngritur lartë luleve që po rrinë t’çelura
dhe me vesën e lënduar e cila po mbytet në lot,
mbi sipërfaqe bari e gjethe në t’blerta veshura.


Në këtë dhuratë kohe e cila po rrjedh rëndomtë,
puhia, që prore n’pranverë dhe n’verë freskon,
ndonëse mëngjesin s’e bën as t’ftohtë as t’ngrohtë,
- fushat, malet dhe luginat shqim i përshkon.


E, kur pak përpara e pas lindjes së diellit,
ky ag dite i mbetet atij në mëshirë të ankthtë, …
dua t’përjetoj në damarë trupi kyqin e misterit:
nëse dielli do jep jetë apo do e nxinë atë.