Ulërin ndër male,
aty ku ka folenë,
nuk ka ndonjë dhembje,
por dertin si të shqyej kopenë.

Skërmit dhëmbët bisha si qen,
endet poshtë e lart ujku i ngratë,
ëndrrën ka të madhe,
por barkun fare thatë.

Të zbresë në katund,
mendja sakaq i shkoi,
por laroshin bishtgjatë,
pa dashur kujtoi.

Edhe çiften e xhaxhi bariut,
e mendoi varur në mur,
paçka që s’e ka lehtë,
të kapërcejë edhe një urë.

Mendimet i zgjateshin,
barku thatë gurgullon,
ndërron qimen ujku,
por zanatin nuk harron.