"Ti nuk e dije, por gjithçka që po ndodhte atëherë do të të formonte. Dhe sot… je më e fortë se ç’mendoje...

—po të shkruaj nga një kohë ku ti ende nuk ke arritur.

Nga një ditë kur më në fund mund të marr frymë pa peshën që mbaje ti mbi shpinë. E di që ke frikë. E di që mendon se ndoshta s’do ia dalësh. Që ndoshta askush nuk do të kuptojë ndonjëherë. Por dua të të them diçka: ti je më e fortë nga ç’mendon. Ti je më e bukur nga ç’sheh në pasqyrë kur je me sy të enjtur nga lotët. Dhe po, ti do të gabosh. Do të lëndohesh. Do të rrëzohesh. Por do të ngrihesh çdo herë. Ngadalë. Me duar që dridhen. Por do të ngrihesh. Unë jam këtu sot, falë teje. Sepse ti nuk hoqe dorë. As atë ditë kur të dukej se gjithçka kishte mbaruar.

As atë natë kur nuk mund të flije nga gjithë ajo që të rëndonte në shpirt. Ti që heshtje shumë. Ti që buzëqeshje kur nuk kishe asnjë arsye. Ti që i dije gjërat përpara se të t’i thoshin. Dua të të kujtoj diçka të rëndësishme: pavarësisht se çfarë sfidash do të hasësh, ti ke brenda një forcë që s’e ke zbuluar ende plotësisht. Mos harro të ndalosh e të marrësh frymë kur bota të duket e shpejtë dhe e zhurmshme. Mos harro që je e denjë për dashuri, për mirëqenie, për paqe. Mos harro që të falësh veten për gabimet, sepse ato janë pjesë e rrugës që të çon drejt rritjes. Kur ndihesh e humbur, kthehu tek ky mesazh. Lejo që zëri yt i brendshëm, ai i butë dhe i mençur, të të udhëheqë. Dhe mbi të gjitha… Mos harro kurrë të jesh e butë me veten. Sepse ti meriton të jesh shpirti më i mirë që mund të jesh"